Jij bent columnist. Columnisten staan vaak bekend als extreem uitgesproken. Toch pleit je voor nuance. Waarom?
‘Veel columnisten spuien erop los en gaan met opzet kort door de bocht. Daar heb ik geen behoefte aan. Ik wil in mijn columns juist de verdieping zoeken. Keiharde nuance betekent niet dat ik geen standpunt inneem. Ik schrijf zonder terughoudendheid over talloze onderwerpen waar veel mensen boos van worden, zoals Israël, vluchtelingen of het klimaat. Maar ik denk dat het goed is om de verschillende kanten te laten zien. Door het ‘onverbiddelijk enerzijds-anderzijds’ te prediken, laat ik zien dat ik naar verschillende kanten van het verhaal wil luisteren.
Voordat ik begin met schrijven probeer ik bij mijzelf na te gaan: hoe denken mensen die totaal anders zijn dan ik hierover ? Pas nadat ik geprobeerd heb de verschillende kanten te begrijpen, ga ik mijn eigen opstelling formuleren. Het mooiste vind ik het daarom als je in mijn columns kunt lezen hoe ik tot een bepaald standpunt ben gekomen. Ik wil de lezer graag deelgenoot maken van mijn reis. Helaas is dat binnen het bestek van 500 woorden niet altijd even gemakkelijk, en ik ben soms ook minder genuanceerd dan ikzelf zou willen.’
In de introductie van je boek schrijf je: ‘stemverheffing heeft de plaats van argumenten ingenomen, schelden is het nieuwe discussiëren’. Hoe zie je dat terug?
'Het beheerst het hele publieke debat, maar het scherpst is het op de sociale media. Op Twitter zie je dat mensen op een hele ander manier met elkaar discussiëren dan vroeger, als discussiëren het goede woord is. Naast de scheldkanonnades kun je ook wel constructieve draadjes aantreffen, maar dat is vrij zeldzaam. Mensen willen gewoon heel graag roepen en er is minder ruimte om tussen de twee vuren in te staan. Je moet een kant kiezen.
Net als andere columnisten, krijg ik vaak genoeg hatelijke reacties op mijn columns. Maar in deze wereld waar sterke mannen als Poetin, Trump en Erdogan de boventoon voeren zijn de stevige meningen gemeengoed geworden en de twijfel een zeldzaamheid. Ik ben zelf meer een liefhebber van keiharde gematigdheid, van het aftasten van verschillende invalshoeken. Niet genoegen nemen met de goedkope oplossingen, maar laten zien dat je op zoek bent en bereid bent om je mening bij te schaven. Daarom moeten we meer gematigd zijn’.
Als columnist voor Trouw ben je vaak in gesprek met christenen. Hoe zie je bovenstaande tendens terug bij de christelijke doelgroep?
Enerzijds valt waar te nemen hoe christenen in Nederland meer bereid zijn om over kerkmuren heen te stappen en in gesprek te gaan met mensen van een ander geloof. Zij zijn nieuwsgierig en bereid om te leren van andere tradities. Daar voel ik mij wel bij thuis.
Tegelijkertijd, zoals de Nashville verklaring liet zien, zijn er ook veel orthodoxe christenen die in hun eigen toren blijven zitten en van daaruit hun eigen gelijk verkondigen. Voor hen is het lastig om uit hun eigen kaders te stappen. De kans is erg klein dat deze twee groepen christenen dichter bij elkaar komen, en ik weet ook niet of je dat zou moeten willen. Mensen die hun eigen opvatting als heilig beschouwen zijn lastige gesprekspartners.
Meer lezen? Bestel hierhet boek 'Keiharde Nuance' van Stevo Akkerman.
