Volgens critici creëert onze maatschappij een enorme ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Zo doen vrouwen te weinig met de studie die ze hebben gevolgd. Er is als maatschappij dan wel geïnvesteerd, maar het levert weinig of geen rendement op. En als vrouwen er dan voor kiezen om na de geboorte van hun kind minder te gaan werken, worden ze financieel afhankelijk van hun echtgenoot. Mocht het huwelijk stuklopen, dan staan ze er opeens alleen voor. Bovendien hebben ze door het gat in hun loopbaan minder kansen op de arbeidsmarkt.
Mogen we het misschien zelf weten?
Toch is deze ongelijkheid vaak zelfgekozen. Partners bepalen graag zelf hoe ze het ouderschap verdelen. Uit onderzoek bleek recent dat ouders met een traditionele rolverdeling het gelukkigst zijn.
Kunnen en mogen vrouwen zelf (nog) bepalen hoe ze arbeid en zorg verdelen? Ja, arbeid en zorg zijn, ondanks twee feministische golven, nog steeds ongelijk verdeeld. Is dit erg? Is de strijd nog niet af, of moeten we overgaan tot acceptatie? In hoeverre houden ouders de eigen keuze om zelf arbeid en zorg te verdelen?
De komende weken zullen we op verschillende aspecten van (on)gelijkheid, keuzevrijheid en emancipatie ons licht laten schijnen.
