Er wordt volop getwitterd over de hulp die geboden kan worden. Mensen bieden bijvoorbeeld aan om boodschappen te doen voor buurtbewoners die thuis in isolatie zitten of om op kinderen van zorgpersoneel te passen, die niet meer naar school gaan. Ook vragen twitteraars om te carpoolen, zodat ze het openbaar vervoer zoveel mogelijk kunnen vermijden.
Wat vind jij?
Dat we naar elkaar omkijken en voor een ander klaarstaan zijn natuurlijk goede ontwikkelingen. Maar zou dit niet altijd zo moeten zijn? Hebben we eerst een ramp nodig voordat we weer aan onze naasten denken?
