Niet elk kind bakt koekjes en tuiniert in coronatijd

Of en wanneer de scholen weer open gaan en in welke vorm; het houdt iedere ouder met schoolgaande kinderen bezig. Dat een les op afstand het -in het algemeen- niet haalt bij een docent die zijn verhaal en uitleg fysiek voor de klas doet, behoeft geen extra toelichting. Hoe gunstig of ongunstig de gevolgen zijn voor een kind van het wekenlange missen van onderwijs, is echter afhankelijk van vooral persoonlijke factoren. Onder andere de thuissituatie, de mogelijkheden van ouders om te helpen en niet te vergeten de motivatie van het kind zelf bepalen hoe geslaagd thuisonderwijs kan zijn.

Niet elk kind bakt koekjes en tuiniert

Op Facebook werd recent een bericht veelvuldig gedeeld; kinderen die nu in coronatijd zó veel meer leren. Geluiden over schilderen, zingen, gezamenlijk koken en de boomgaard zien groeien tijdens deze prachtige lente tekenen zich schril af tegen geluiden die van een geheel andere orde zijn. Want de situatie kan een paar kilometer verderop heel anders zijn.

Gezinnen in een te kleine ruimte met weinig digitale mogelijkheden waar de spanningen torenhoog oplopen. Eenoudergezinnen waar de combinatie van zorg en werk z'n tol eist, gezinnen waarin zowel verbaal als fysiek geweld de norm is. Kinderen met ouders die niet of nauwelijks Nederlands lezen of spreken. De kinderen helpen? Lastig zonder kennis; thuis wordt een andere taal gesproken en school is de enige plek waar het kind Nederlands spreekt.

App meldcode kindermishandeling

Het VCU (Utrechtse Vrijwilligerscentrale) heeft de afgelopen weken ruim 80 extra gezinnen toegewezen gekregen die hulp nodig hebben. Op afstand weliswaar begeleiden vrijwilligers twee keer in de week als zogenaamd ‘taalmaatje’ kinderen met opdrachten die zij krijgen van school, voor welk vak of onderdeel dan ook. Deze hulp is broodnodig, zo blijkt.

Om kinderen uit risicogezinnen beter te monitoren lanceerde de Beweging tegen Kindermishandeling op 9 april speciaal voor het onderwijs de app ‘meldcode kindermishandeling’. Zowel schoolleiders als leraren hebben hierdoor de mogelijkheid om een vermoeden van mishandeling digitaal te melden.

Nóg schrijnender zijn de berichten over kinderen volledig buiten beeld van hun school. Volgens digischool zijn er op 22 procent van de scholen gemiddeld vier kinderen volledig buiten het gezichtsveld van de betreffende school geraakt.

Vergeten kinderen

Kortom, we ervaren de coronacrisis en het feit dat onze kinderen niet naar school gaan allemaal vanuit ons eigen perspectief. Dat is logisch, we hebben immers allen onze persoonlijke belevingswereld en van daaruit oordelen we. Maar we moeten niet vergeten dat we in een gemêleerde maatschappij leven. Ja, thuis zijn met elkaar; het kán mooie dingen opleveren, maar laten we desondanks niet blind zijn voor de gevolgen voor een niet te vergeten groep kinderen.