Het tekort aan huisartsen is een mentaliteitskwestie. In het verleden (om niet ‘vroeger’ te zeggen) vonden huisartsen dat zij een roeping hadden. Daar hoorde bij dat zij dag en nacht klaar stonden voor hun klanten.
De huidige generatie huisartsen zien hun werk als vak en willen vaak geen lange weken maken.
Sinds onze huisarts ( één van het ouderwetse soort) met pensioen gegaan is, krijgen wij praktisch elke keer een voor ons vreemde vervangende arts, die invalt. Op deze basis bouw je geen vertrouwen op tussen patiënt en arts.
